Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/951

 — Zkąd wnosisz?
 — Z moich oczów.
 — Więc widziałeś króla Nawarry?
 — Widziałem.
 — I nie powiedziałeś mi, że nieprzyjaciel przychodzi mi urągać w mojej stolicy
 — Albo się jest szlachcicem, albo nie.
 — I cóż z tego?
 — Szlachcic nie jest donosicielem.
 Henryk zamyślił się.
 — A więc — rzekł — Bearn i Aujou, Franciszek i Henryk...
 — Nie licząc trzech Gwizyuszów.
 — Jakto! więc sądzisz, że są w związku?
 — Trzydzieści cztery tysiące ludzi z jednaj strony — mówił Chicot do siebie licząc na palcach, dziesięć tysięcy z Aujou, ośm z Gujanny, szesnaście z Bearn, dwadzieścia pięć pod dowództwem Gwizyusza, to uczyni pięćdziesiąt dziewięć tysięcy ludzi; odtrąćmy chorych na podagrę, na reumatyzm i inne choroby, to jeszcze ładna sumka zostanie.
 — Ależ Henryk Nawarski i Gwizyusz są nieprzyjaciółmi.
 — To im nic nie przeszkodzi do połączenia się przeciwko tobie; łatwiej im przyjdzie pokonać siebie samych, gdy ciebie zwyciężą.