Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/953

czterech jeźdźców, za któremi piesi i konni zdążali.
 Jeźdzcy wjeżdżali do Luwru nie zważając na dwóch mężczyzn stojących nad fosą.
 — Schomberg!... — zawołał król — Schomberg!
 — Hola! kto mnie woła?
 — Pójdź, pójdź tutaj.
 Schomberg poznał głos i przybliżył się.
 — A! dla Boga, to król.
 — Ja sam, który ciebie szukałem a nie mogąc znaleźć, czekałem niecierpliwie. Coście robili?
 — Cośmy robili?... — powtórzył drugi jeździec zbliżając się.
 — Ach! pójdź, pójdź Quelus — mówił, król — a drugi raz nie oddalaj się bez mojego pozwolenia.
 — Nie ma potrzeby, dodał trzeci, w którym król poznał Maugirona, wszystko skończone.
 — Jakto skończone?... — powtórzył król.
 — Bogu dzięki!... — rzekł Epernon ukazując się nagle.
 — Hosanna!... — wykrzyknął Chicot wznosząc ręce do góry.