Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/961

 — To szczególniejsza! — rzekł Monsoreau.
 Zamyślił się nieco, a potem mówił:
 — Czy książę często jeździ na tym koniu?
 — Nim przyszły inne, prawie codziennie na nim jeździł.
 — A wczoraj, czy książę późno powrócił?
 — Na godzinę może przed panem.
 — Na jakim jeździł koniu? czy czasem nie na skarogniadym, z białemi pęcinami i gwiazdką na czole?
 — Nie, panie; wczoraj książę jeździł na Izolinie, oto na tej...
 — A w orszaku księcia, czy nie było kogo, któryby jeździł na opranym przezemnie koniu?
 — Nie znam podobnego konia.
 — Dobrze — rzekł Monsoreau miarkując swoję niecierpliwość.
 — Dziękuję, osiodłaj mi Rolanda.
 — Pan hrabia żąda Rolanda?
 — Tak jest; może książę niepozwolił go używać?
 — I owszem, koniuszy księcia polecił mieć wszystkie konie na pana hrabiego rozkazy.
 Trudno się było gniewać na tak uprzejmego księcia.