Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/97

dycynie, że jesteś moim przyjacielem, a spać mi nie dasz przez całą noc. Szczególniejszy sposób masz Najjaśniejszy panie leczenia chorych i kochania twoich przyjaciół.
 — Jakto! chory i sam chcesz pozostać?
 — Najjaśniejszy panie, wam mojego pazia.
 — Ale on śpi.
 — Ja właśnie tak lubię, przynajmniej mnie spać nie przeszkadza.
 — Więc pozwól mi z nim czuwać, nie będę mówił do ciebie, aż się obudzisz.
 — Najjaśniejszy panie, w dziwnym jestem humorze po przebudzeniu i bardzo trzeba być przyzwyczajonym, aby mi moje niedorzeczności przebaczyć.
 — Ale przynajmniej będziesz ze mną, zanim spać się położę...
 — A potem mogę spać swobodnie?
 — Najswobodniej.
 — Zgadzam się: ale nie będziesz miał ze mnie pociechy Najjaśniejszy panie; jestem bardzo śpiący.
 — Możesz sobie ziewać.
 — A! szczęśliwi Waszej królewski ej mości przyjaciele — rzekł Saint-Luc z westchnieniem.
 — A! prawda, Bussy mi ich porządnie po-