Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1006

 — Zły.
 — A jednakże go jesz.
 — Mam w tém racyą.
 — Jaką?
 — Potrzebę przyzwyczajenia się, moje jutrzejsze śniadanie będzie nie tak złe, mój obiad może będzie jeszcze lepszy, a za powrotem do domu, moje pożywienie zdawać mi się będzie wyśmienite.
 — Wielki z pana filozof.
 — Wiem o tém.
 — Gdy woźnica zupełnie ukończył obiad, wsadził naszych podróżnych do powozu.
 — Van-Dick zajął swoje dwa miejsca w karecie, wyjął zwolna fajkę, napełnił ją tytoniem, dotknął do ust, jak prawdziwy palacz, i skrzesawszy ogień, zapalił ją.
 Czy dym panu nie szkodzi? rzekł do Tristana, gdy tytoń zajął się od ognia.
 Następnie oparł się o poduszki licho wysłanego powozu i w postawie trudnéj do opisania, wciągał i wypuszczał dym z swej fajki. Tristan patrzył z podziweniem na tego człowieka, dzień zaczął się mieć ku schyłkowi, zachód słońca odbijał się czerwono, mgła przejrzysta zachodziła na pola, jako posłanniczka nocy, a powie-