Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1024

 — A zatém nie mam się czego obawiać.
 — Niczego w święcie.
 — Bo mówiąc otwarcie, potém cóś mi pan powiedział, obawiałem się czy się jéj podobam.
 — Beczę ci za jéj przyjaźń, ona wielbi artystów.
 — Czy umie śpiewać?
 — Zdaje mi się, że mnie.
 — To doskonale.
 — Uważasz, kiedy jestem w kantorze, śpiew więcej mi sprawia dystrakcyi, niż przyjemności. Zresztą fortepian stoi bardzo daleko.
 — To ja i pani Van-Dick przemienimy wieczorem będziemy się zajmować muzyką.
 — Jak się wam spodoba, mój dom stanie się rajem.
 — W którym pan będziesz bóztwem.
 — O drogi przyjacielu!
 — O dobry panie Van-Dick
 I obadwa wziąwszy się pod ręce spacerowali po pomoście.
 Tristan został powiernikiem, nieodbicie potrzebnym Van-Dickowi, który mu opowiedział całe życie swoje od młodości aż do wstąpienia w związki małżeńskie. Musimy wyznać, że od téj epoki nie opisywał naszemu przyjacielowi