Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1028

 — Piękny czas, rzekł Van-Dick oddychając z roskoszą ojczystem powietrzem.
 — Co pan mówisz? zapylał Tristan, który dobrze nie zrozumiał.
 — Powiadam, że czas jest piękny, odrzekł dobrodusznie kupiec.
 — Cóż u kata, pomyślał nasz bohater, cóż dopiero Van-Dick nazywa niepogodą.
 — Teraz, rzekł Hollender, chodź ze mną.
 — Przeszedł ulicę Ultrechtską aż do pierwszego mostu, z tamtąd obrócił w prawo, i uderzając po ramieniu swego towarzysza, nie spuściwszy jednak oczu z żyda ciągnącego wózek z rzeczami.
 — Co myślisz, zawołał o tym domu wprost?
 — Czy ten z kamiennymi schodami?
 — Ten sam!
 — Wspaniały.
 — To nasz dom.
 — Bardzo ci go winszuję.
 — I z drugiéj strony do mnie należy, tam są składy.
 — Od dziś nazywać pana będę Krezusem.
 Tym czasem Van-Dick wszedł na schody prowadzące do drzwi. Schody te o czterech