Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1047

 — Czy mogę wejść? wymówił głos, po którym Tristan poznał Willema.
 — Możesz! odpowiedział drugi który był Eufrozyny.
 — A pan Van-Dick?
 — Spi.
 — Jesteś tego pewna?
 — Najpewniejsza.
 — Otóż jestem mój aniele.
 I gruby Willem wstąpił nogą na pierwszy szczebel, który aż zatrzeszczał pod jego ciężarem, poczém doszedłszy do okna, wszedł do pokoju i Tristan nic już więcéj nie usłyszał.
 — Wybornie, pomyślał nasz bohater, to czysta scena z balkonem z Romeo i Julii Szekspira.
 I zamknąwszy okno, już miał się położyć, gdy wtem usłyszał jakiś szmer w sieni, otworzył zatém drzwi od pokoju, zeszedł po cichu aż do bramy przez którą się wchodziło, i przyłożył ucho do zamku. Zdawało mu się, że głos pochodzi z prawego rogu sieni od strony okna.
 — Athenais, odezwał się głos, po którym Tristan poznał Van-Dicka, gdzież u djabła jesteś?
 — Oto tutaj.
 — Zawsze się kryjesz.
 — Obawiam się, aby pani nie usłyszała.