Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1079

 — Teraz, ona już nie żyje.
 — Biedny młodzieńcze!
 I łzy? jakby na rozkaz, zabłysły w oczach Eufrozyny.
 — Zapewne to była jaka panienka, którąś pan wykradł, mówiła daléj pani Van-Dick, chcąc wynaleść coś romantycznego w życiu Tristana.
 — Nie, pani, to była moja żona.
 — Pańska żona?
 — Tak jest.
 — Pan kochałeś swą żonę! a więc są na świecie żony kochane od mężów.
 — Nie powinnaś pani wątpić o tém, że twój cię ubóstwia.
 Pani Van-Dick kiwnęła głową.
 — To mi wszystko jedno, odparła, bo pan nim się ożeniłeś, toś się zalecał swej żonie, nieprawdaż?
 — Tak jest niezawodnie.
 — Wieczorem, przechadzaliście się oboje po alejach cienistych i odosobnionych.
 — Rzeczywiście.
 — Ona ściskała pańską rękę, a w nocy marzyliście jedno o drugiem?
 — Tak zupełnie.