Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1083

dotąd uważał za kokieteryą, było cos jeszcze gorszego.
 — A zatém chciałabym, żebyś pan odmalował mój portret.
 — Z największą, przyjemnością, a nawet wdzięcznością, bo malarz jest dumny i szczęśliwy, kiedy może oddać twarz posiadającą tyle wdzięku.
 — Pan jesteś tyle dobrym, a zatém zezwalasz?
 — Nawet oto proszę.
 — Jesteś zachwycający, i mówiąc to pani Van-Dick, wyciągnęła swą pulchną rączkę, na któréj Tristan złożył pocałowanie.
 — A więc rzecz skończona, i od dziś jestem na twoje rozkazy.
 — Od jutra, jeśli pani pozwolisz.
 — Jak się panu podoba.
 — Tylko proszę o sekret.
 — Czy przed panem Van-Dick?
 — Przed wszystkimi.
 — Bądź pani spokojna, nikt o tém wiedzieć nic będzie.
 — Czy to będzie miniatura?
 — Tak jest pani, odpowiedział Tristan z namysłem, jeden z tych portretów, co niewidocznie