Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1112

 — Zresztą Van-Dick nie tylko nie kocha żony, ale nawet kocha inną.
 — Wiesz pan o tém?
 — Dostrzegłem to.
 — Te kucharkę?
 — Ją samą.
 — Kiedyby powinien ubóstwiać Eufrozynę.
 — Na cóż więc się uskarżasz?
 — Tak to prawda.
 — Widzisz więc, że ci jest wolno kochać panią Van-Dick, i że to jest tylko omyłką losu, którą opatrzność naprawiła. Z omyłki nie zdeję się rachunku. To wszystko już sobie wystawiałem aby się uniewinnić w własném przekonaniu i jestem szczęśliwy że słyszę pana to mówiącego.
 Ale cóż? czy jeszcze co innego?
 — Słucham.
 — Tak przywykłem do téj miłości, że dziś okropnie cierpię, że muszę ją zerwać.
 — A to dla czego?
 — Wyjeżdżam.
 — Na zawsze? zawołał Tristan obawiając się aby kommissant, którego kochał nie opuścił tego domu.