Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1115

czoła, jakby dla odpędzenia myśli; które mu przychodziły.
 — Jakżeś nierozsądny mój Willemie aby powątpiewano swéj kochance i nie ufać przyjacielowi, a zresztą skąd to możesz przypuszczać?
 — Pani Van-Dick zaledwie mnie poznała, i widzi we mnie tylko nauczyciela swego syna, bądź więc spokojny.
 — Bo to widzisz pan, to może śmiesznie tak kochać, ale kocham szalenie Eufrozynę, i gdyby mnie zwiodła, umarłbym.
 — Bądź spokojny. Czy ona wie, że wyjeżdżasz?
 — Wie.
 — Odkąd?
 — Od czterech dni.
 — I nic ci nie mówiła, nic nie przyrzekła
 — Nie, płakała tylko, i wszystko.
 Otóż widzisz jak jesteś nierozsądny, zasłużyłeś na to, żeby ci nic nie mówić o szczęściu jakie cię ma spotkać.
 — O powiedz pan, powiedz!
 — Ale przyrzekasz mi nie mieć żadnych podejrzeń?
 — Przyrzekam.
 — Wierzyć w cnotę Eufrozyny?