Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1139

 — I powinieneś mnie kochać, bo ja cię bardzo kocham; i wymówiła te słowa z głębokiém westchnieniem.
 — Czy mam jeszcze usiąść? zapytała.
 — Widzisz pani, że portret jest prawie ukończony: mam tylko jeszcze zrobić suknią, a do tego nie ma potrzeby abyś siedziałaś.
 — A więc mogę się rozebrać?
 — Zaraz, ja się ztąd oddalę.
 — Możesz pan zostać, przejdę do gabinetu.
 — A więc do zobaczenia wieczorem.
 — Do wieczora, pani.
 Tu Eufrozyna podała rękę malarzowi, patrząc na niego z całym ogniem, jaki się w jéj oczach przebijał.
 — Nie będziesz już więcéj żartował ze mnie? zapytała.
 — Pani wiesz sama, że nigdy nie miałem téj myśli.
 — A teraz wiesz pan dla kogo ten portret jest przeznaczony? rzekła z udaną obawą.
 — Wiem, odparł Trisian z udaném wzruszeniem.
 — Więc do widzenia.
 — Żegnam panią, i pocałował rękę Eufrozyny.