Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1146

opanował, a w końcu stali się przyjaciółmi jego, i nieuważali już tego za śmieszne.
 — No bądź odważny, powtórzył Tristan, a jeżeli ci brakuje na odwadze, to ja ci jéj dodam.
 — Czy masz pan portret?
 — Mam.
 — O! daj mi go.
 — Czy przyrzekniesz mi być odważnym?
 — Przyrzekam.
 — Nie być wcale smutnym?
 — Przyrzekam.
 I Tristan bawił się, raz ukazując portret. Willemowi, drugi raz chowając, kiedy ten już miał go złapać, i uroczyście mu przyrzekał podobnie jak dzieci, którym dają cacko, pod warunkiem, że będą grzeczne.
 W końcu, oddał medalion przyjacielowi, który z uniesieniem go ucałował.
 — A ja, rzekł Willem, sądziłem, że się pan kochasz w Eufrozynie!
 — Nierozsądny!
 — Ja rozumiałem, że mnie pan zwodzisz!
 — Któż ci nasunął myśl podobną?
 — Eufrozyna.
 — Jaklo?