Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1150

chać dawania mu lekcyi, co cieszyło niezmiernie naszego próżniaczka.
 Pani Van-Dick była więc samą.
 Skoro zdaleka zobaczyła Tristana, zeszła na dół, udając jakby przypadek ją tam sprowadził.
 — I cóż, zapytała, odjechał?
 — Odjechał.
 W oczach Eufrozyny malowała się radość, że była wolną.
 — I cóż pan teraz będziesz robił?
 — Czy syn pani jest jeszcze słaby?
 — Jeszcze.
 — A pan Van-Dick, czy mnie nie potrzebuje?
 — Nie.
 — A więc wyjdę trochę, rzekł Tristan, szukając wszelkiemi sposobami uniknienia rozmowy z Eufrozyną.
 — Pan wschodzisz rzekła Eufrozyna a ja będąc smutną, pozostanę znowu samą, nie dobry z pana przyjaciel.
 I zrobiła kwaśną minkę.
 — Interes wymaga abym wyszedł na miasto, ale skoro powrócę, będę na twoje pani rozkazy jeżeli zastanę cię jeszcze smutną i samą.
 — No, do widzenia, dodała Eufrozyna bardziéj zasmucona z nieobecności Tristana przez godzinkę, niż z odjazdu Willema na cały miesiąc.