Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1154

ona ukazawszy tylko mały płomyk niebieski natychmiast gaśnie.
 Pani Van-Dick pojęła, że musi otwarcie zadać mu pytanie.
 — Cóż ci więc jest panie Tristan? Nic do mnie nie mówisz.
 — Bo ja myślałem, pani...
 — Czy można wiedzieć o kim?
 — O Willemie biednym chłopcu, który musi być bardzo smutny, i bez najmniejszj miłości właésnej, chciałby żebym był na jego miejscu, a on w téj chwili zajął moje.
 — I pan chętnie przystałbyś na tę zamianę?
 — Aby go uczynić szczęśliwym...
 — Jakaż oziębłość! dodała Eufrozyna tonem uszczypliwym.
 — To tylko poświęcenie się.
 — I dla czegóż sądzisz pan, że Willem chciałby być obok mnie w téj chwili?
 — Pani mnie oto pytasz?
 — Tak, powiedz proszę.
 — Ponieważ panią kocha.
 — Wiesz pan, że gdyby to, co go czyni tyle szczęśliwym robiło mi przyjemność, to poświęcenie się ze strony pana byłoby miłe tylko dla jednéj strony.