Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1155

 — Jestem pewny że pani czujesz połowę tego co Willom w téj chwili.
 — I któż pana o tém zapewnił?
 — Zdawało mi się, żem to spostrzegł.
 — A żatém. omyliłeś się mój panie?
 — Żałuję mocno.
 — Willem jest moim przyjacielem, kocha mnie i ja nawzajem kocham go a|k przyjaciela, ale będąc zajęty interessami, dla jakich został wysłany, bądź pan pewien, że nie myśli o przyjaciołach, jakich tu pozostawił.
 — Jesteś pani niewdzięczną.
 — Nie, tylko znam dobrze Willema.
 — Ależ pani, nie żałujesz go?
 — Jego podróż była konieczną. Ale pan zdajesz się zadać odemnie jakichś zwierzeń względem Willema?
 — Nie, pani.
 — Jeszcze raz powtarzam, że Willem jest i będzie zawsze tylko dla umie przyjacielem. Wiem że był bardzo rozkochany we mnie: być może, wśród życia smutnego i jednostajnego jakie wiodłam, jego miłość szczera i prawa dosięgła mnie, ale teraz już zapóźno.
 Otóż to pięknie, pomyślał Tristan. Widzia-