Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1159

 — Nie, ale jeżeli on mnie kocha, jak powiedział, to przyjdzie.
 — Czy ten co posiada twój portret?
 — On sam.
 — Przyjdzie.
 — Eufrozyna jeszcze silniéj ścisnęła rękę Tristana.
 — Nieprawdaż, że przyjdzie?
 — Tak jest.
 — Pan mu to powiesz?
 — Powiem mu to od pani.
 — O Tristanie! niewiem już sama co mówię, głowa i serce mnie palą. Miłość o któréj marzyłam ziściła się:
 I ścisnąwszy z zapałem rękę Tristana, prosiła aby usiadł obok niéj; sama zaś uniosła cokolwiek swéj sukni, jakby dla w ciągnienia w siebie świeżego powietrza, którego zdawała się tak potrzebować. Ramiona jéj były odkryte, i jakaś woń roskoszy oczekiwanych otaczała tę kobietę, która w cieniu wieczornym nie wzbudzała żadnéj śmieszności. Daléj następuje zawsze chwila, w której kobieta kochająca, czy zmysłowo, czy sercem, czy mieszczanka czy księżniczka, rozumna lub głupia, kiedy zresztą