Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1182

Łza potoczyła się po jagodach, i jak perła wilgotna zatrzymała się w fałdach jedwabnéj sukni. Van-Dick zajęty kotletem, nic nie uważał, Tristan zaś dobrze widział, ale ma się rozumieć, nic nie mówił.
 — Lubisz widzę ostatnią myśl Webera, dodał Van-Dick, nalewając sobie wina.
 Eufrozyna rzuciła serwetę na stół, wstała, przewróciła krzesło, i powiedziawszy „głupi jesteś,” otworzyła drzwi i wyszła.
 Tristan spojrzał na Van-Dicka, który spokojnie postawił butelkę na miejscu, wziął karafkę i nalał sobie wody.
 — Ona dziś źle jest usposobioną, dodał zimną najobojętniejszą.
 — Bo też pan ją trochę dręczyłeś.
 — Ja?
 — A pan.
 — Jakto?
 — Nie spostrzegłeś się. Najprzód, chciałeś wiedzieć przyczynę zasłonięcia okien, a kobiety nie przebaczają kiedy się ich odgaduje.
 — Daj pokój!
 — Potém, niezważając na attak nerwowy, któremu uległa pani Van-Dick, zacząłeś z niej żartować.