Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1201

pani to słowo. Athenais wołając cię, przywołała mnie do życia rzeczywistego.
 — Można zawsze powiedziéć kobiecie że się ją kocha, kiedy znajdzie się tyle powodów, dla których kochać jéj nie można, odpowiedziała pani Van-Dick.
 — A zatém pozwól pani, niechaj zamilczę.
 — Mów pan daléj.
 — Przypominasz pani sobie czas, w którym miałem to szczęścił1 malować jéj portret?
 — Pamiętam.
 — Była to chwila, w któréj namiętność mnie opanowała, a jednak nigdym ci jéj nie wyznał.
 — Co pan mówisz?
 — Szczerą prawdę.
 — Jeżeli nie chciałeś wyznać téj miłości, mogłeś przynajmaiej dać ją poznać.
 — Żadnym sposobem.
 — Kłamiesz bezwstydnie, mój panie, zawołała pani Van-Dick, która znowu uniosła się gniewem.
 Tristan wstał.
 — Zostań pan, chcę tego; gdy mnie zapytyywałeś dla kogo był ten portret, cóżem ci odpowiedziała?
 — Nie chciałaś mi pani tego powiedziéć.