Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1218

 Gwałtowne poruszenie dzwonka dało się słyszéć z pokoju pani Van-Dick; w chwilkę potém Athenais weszła.
 — Panie, rzekła, pani prosi pana.
 — A to po co?
 — Ja nic nie wiem.
 — Czy jest chora?
 — Nie panie.
 — Powiedz pani, że jestem przy stole, i że po obiedzie ją odwiedzę.
 Athenais wyszła.
 — To zły humor dzisiejszego poranku, ciągnie się widać aż dotąd, wyrzekł pan Van-Dick. Toś nie pocieszył jak widać mojéj żony, dodał obracając się do Tristana.
 — Tak się zdaje.
 — A do licha! co ci jest Tristanie? tak jesteś smutny, żeś gotów pozbawić mnie apetytu.
 — Jak pan zjesz obiad, kochany panie Van-Dick, to wszystkp panu opowiem.
 — Dla czego nie natychmiast?
 — Bo.....
 — A! to dobra przyczyna, muszę ją uważać za dostateczną.
 W téj chwili znów Athenais weszła.