Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1220

z panem samym ma pomówić, przeto prosi pana, abyś do niéj przyszedł.
 Pan Van-Dick wzruszył ramionami.
 — Więc ja wyjdę, odrzekł Tristan.
 — Wcale nie potrzeba tego, zostań pan i siedź; ja wolę wyjść na chwilę, bo jakbym tego nie zrobił, toby mi pokoju przez cały wieczór nie dała.
 I poczciwy kupiec, ze złym humorem, rzucił na stół serwetę.
 — Czy jest w swoim pokoju? zapytał przechodząc koło Athenais.
 — Otóż teraz wezmę, do ognia potrawę, wyzekła Athenais, po wyjściu pana Van-Dicka; wystygłaby mu zupełnie, bo to się na godzinę czasu zanosi i wyszła, zabierając z sobą potrawę, którą tylko co na stół przysłała.
 — Chciąłbym wiedziéć, co téż powie mężowi swemu ta dobra pani Van-Dick? otóż bądżże tu sumiennym człowiekiem, piękne i miłe są tego skutki! nieruchując jeszcze listu do Willema, któren na pocztę, odesłała, a w którym musiała piękny o mnie opis umieścić. Ah! Ludwiko! ah! Henryko! ah! Leo!
 I Tristan wpadł w głębokie zamyślenie, a