Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1223

 — To on cię kocha?
 — Tak jest panie.
 — I dla tego chcesz aby dom nasz porzucił?
 — Naturalnie.
 — A! to pierwszy raz taka ci się rzecz zdarza.
 — Cóż pan przez to chcesz powiedziéć?
 — Chcę powiedziéć, że nadto dobrym jestem, słuchając twoich banaluków i że Tristan nie więcej odemnie ma ochoty wyznać ci swoją miłość.
 I mówiąc to pan Van-Dick, ustawiał w równi dwa wazony z kwiatami, które podług niego nie symetrycznie stały.
 — A więc, pan wymawiasz tego człowieka?
 — Nie, tylko powiadam, że słuszność nie z twojéj strony; to cała rzecz.
 — Przeciwko człowiekowi świeżo przybyłemu?
 — Tristan jest poświęcającym się, jest dobrym chłopcem.
 — Człowiek, którego na drodze znalazłeś?
 — Z czego, zaręczam ci, bardzo się cieszę.
 — Który ani swego ogniska, ani swego kącika na święcie nie ma.