Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1224

 — Jeszcze jedna właśnie przyczyna, dla któréj powinien u mnie pozostać.
 — On, co nie wiedział gdzie się ma udać!
 — Właśnie też, żeby mu oszczędzić podobnego kłopotu, rozumiem, że niepowinien z nami się rozłączać.
 — To dobrze! z nadzwyczajną złością odrzekła Eufrozyna: to bardzo dobrze panie: otóż to jest wszystko, czego żądałam dowiedzieć się od pana.
 — Więc mogę powrócić i kończyć mój obiad?
 — Tak jest panie; uprzedzę go jeszcze o jednéj rzeczy.
 — O jakiéj że to?
 — Oto, że jeżeli jutro o czwartéj godnie po południu, Tristan tutaj będzie, zaraz wieczór dom ten porzucę.
 — Jak się podoba.
 — I dowiem się tego co zgłębić chciałam.
 — A to jest?...
 — Że pan, nie umiesz nadać żonie swojej należnego poszanowania.
 — To do mnie zupełnie nie należy.
 — A do kogoż to należy? proszę mi powiedziéć?
 — Do pana Willema.