Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1230

wadzać mu domowe niepokoje. Nie będę za to miał najmniejszego do pana żalu; wiecznie przechowam w sercu mojém pamięć, postąpienia sobie ze mną pana. Lecz dla twojéj spokojności drogi panie Van-Dick, pozwól mi dom twój opuścić.
 — Czy szalony jesteś?
 — Jakto, pan mi tego nie pozwalasz?
 — Ale najmniéj w święcie.
 — A więc na siebie biorę odpowiedzialność naszego rozłączenia.
 — Tego ci zupełnie zabraniam, drogi przyjacielu.
 — No! ależ pan będziesz w kłopotach i ustawicznych z mojéj przyczyny niepokojach.
 — Wcale nie.
 — Pani Van-Dick zawsze coś znajdzie nowego i nieprzyjemnego.
 — O nie.
 — I napadnie nareszcie na jakąś chwilę, w której pana przekona, a wtedy, zamiast dobrymi przyjaciółmi jak teraz, rozłączemy się poróżnieni i nienawidząc się wspólnie.
 — Nie, nie, i jeszcze z dziesięć razy nie! Ty mnie drogi Tristanie nie znasz; ja mam żela-