Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1244

 Ledwie tych słów domówił, gdy z takim trzaskiem drzwi się otworzyły, że Tristan aż podskoczył na krześle.
 Była to pani Van-Dick, w szalu na ramionach i w kapeluszu.
 Jeżeli ci się uda wymyślić, jakiś nowy, niewidziany jeszcze kolor czerwony, to będziesz miał wyobrażenie liców pani Van-Dick.
 — No! i cóż panie, odezwała się do męża, czyś już dosyć napoił mnie goryczą?
 — Ja? z najspokojniejszą miną zapytał pan Van-Dick.
 — Tak jest, pan sam.
 — I czemże mogłem obrazić panią?
 — Potępiając mnie, a biorąc stronę tego człowieka, i w największym paroksyzmie złości, Eufrozyna pokazała ręką Tristana.
 — Najpierwéj, moja droga, trzeba żebyś była grzeczną dla tego pana, inaczéj będę cię prosił abyś wróciła do swego pokoju.
 — Jakto! mnie za drzwi chcesz wypchnąć?
 — Naturalnie.
 — To jeszcze nie dosyć panu, żeś mi pożywienia odmówił?
 — Dla czegóż z nami jeść nic chcesz?
 — Bo nie chcę!