Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1245

 — A ja znów nie chcę, aby Athenais jeść ci osobno nosiła.
 — Wszyscy wiedzą dla czego.
 — A dla czegóż?
 — Bo jest kochanką pana.
 — W takim razie, bardzo naturalnie, że jéj utrudzenia oszczędzam.
 — Jakaż niemoralność! nie chcesz aby mi jedzenie noszono? i chcesz mnie zmusić do życia z ludźmi których nie znam, i nienawidzę?
 — Tak mi się spodobało.
 — To dobrze, panie, rachując od dnia dzisiejszego, już pan nie masz żony.
 — Tylkoż nie dodawaj zmyślonéj i fałszywéj radości, moja droga Eufrozyno! czy doprawdy, zupełnie mnie odjeżdżasz?
 — Tak jest panie.
 — I nigdy pani nie wrócisz?
 — Niech mnie Bóg od tego zachowa!
 — Natenczas, bądź pani zdrowa.
 — I pan pozwalasz mi odjechać?
 — Wszakże chcesz sama tego!
 — To dobrze, panie, wiem już teraz co mi czynić należy.
 I pani Van-Dick szła ku drzwiom.
 Pan Van-Dick ją przywołał.