Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1254

 — O! zawsze.
 — Ależ to musi być niewygodnie w drodze z takim ptakiem?
 — Bynajmniéj. Jeździemy pocztą, a wyrzekłabym się wszystkich podróży, gdybym się musiała z moją papugą rozłączyć.
 — Więc to jakaś pamiątka?
 — Tak jest pamiątka, o którą mój mąż nie chce być zazdrosnym, odezwała się Ludwika, uśmiechając się i wyciągając rękę do starca, ten podaną rękę serdecznie uścisnął, spojrzawszy na żonę pełném miłości ojcowskiéj okiem.
 — Ah! jakże wy szczęśliwi jesteście!
 — Alboż pani nią nie jesteś?
 — Nie zawsze, i właśnie przyszłam do was z prośbą o pomoc i pociechę w mojém położeniu.
 — Pani! pani nieszczęśliwą jesteś?
 — Tak jest, jestem nią i bardzo.
 — To niepodobna! pan Van-Dick tak panią kocha! rzekła Ludwika.
 — Opowiem to wszystko państwu dziś wieczorem, odrzekła, zabierając się do jedzenia zupy, którą jéj podali. A zkąd przybywacie teraz? odezwała się do Ludwiki, dla nadania in-