Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1287

 — No! i cóż mój drogi przyjacielu, jak się masz?
 — Bardzo dobrze. A pani jak się miewa?
 — Ja myślę że musi być zdrowa.
 — Jak to! myślisz?..
 — Tak jest, bo jéj nie widuję.
 — Przecież powróciła?
 — Zdaje mi się.
 — Myśmy już wczoraj o tém wiedzieli.
 — Ba!
 — Tak jest, przyszła nas odwiedziéć i jadła z nami obiad.
 — Biédna! I cóż wam naopowiadała?
 — Że przez ciebie jest nieszczęśliwą. Co to za jeden ten pan Tristan, którego masz u siebie?
 — To śliczny, miły chłopiec, którego poznałem, wyjeżdżając z Medyolanu.
 — I cóż więcéj?
 — A nic. To jest wszystko, cała historja.
 — Czyż to on niezgodo w waszym domu zasiał.
 — Właśnie.
 — Jakimże to sposobem jej narobił?
 — Eh! to nic.
 — Twoja żona utrzymuje, że się do niéj umizga; że jéj swoją miłością, nie daje pokoju.