Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1288

 — Jakto jéj? — Ale tak, jéj saméj.
 — To waryatka?
 — Ja. dla tego do ciebie przybyłem.
 — Nic nie rozumiem, doprawdy.
 — Wiesz przecie ile cię kocham, jak ci dobrze życzę, i chcę szczęścia twego.
 — To téż jestem szczęśliwy, szczególniéj wtenczas jak cię widzę.
 — Ależ twoja żona?
 — Żona mnie także uszczęśliwia, bo jéj nie widuję.
 — To żart.
 — Wcale nie.
 — Ależ, w krótkości mówiąc, ja przybywam, tutaj żeby cię z kłopotu wybawić.
 — No! ciekawym jak się chcesz wziąść do tego.
 — Ten pan Tristan, różni cię z twoją żoną.
 — Prawda, że tak się robi.
 — To być nie powinno.
 — Czy tak ci się zdaje?
 — Zawsze przecie byłoby lepiéj, aby takie poróżnienia nie miały miejsca.
 — Może być, że to byłoby lepiéj.
 — Skoro raz nie byłoby go w domu, żona-by się nawróciła ku tobie.