Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1303

 — A dla czegóż mi nie odpowiadasz?
 — Bo mama mi zakazała mówić z panem.
 — Ja przychodzę dla dania ci lekcyi. Wstrzymując się wyrzekł Tristan.
 — A ja jéj nie wezmę.
 — Pan Van-Dick chce żebyś się uczył.
 — Tak prawda, ale mama nie chce, a ja tylko mamy słuchać powinienem.
 — Więc ja powiem to ojcu twemu.
 — To mi obojętne.
 Tristan zszedł blady ze wstydu i gniewu.
 Powiedział wszystko panu Van-Dickowi.
 Pan Van-Dick poszedł do pokoju Edwarda.
 Słowa nie wymówiwszy przysunął się do okna, wyrzucił miseczkę z mydlinami i słomkami do ogrodu, potém dał mu najpiękniejsze, jak tylko mogą być dwa ojcowskie uderzenia w policzki, i nie zważając na wycie prawie dziecka, wymówił to słowo:
 — Pracuj.
 I powrócił do siebie.
 Dziecię przez pół godziny krzyczało i płakało; potém postrzegłszy że nie jest mocniejszém i że matka nie nadchodzi, skłoniło się wziąść lekcyą.
 Teraz zważmy czy wszystkie podobne sceny mogły nie nudzić ogromnie Tristana.