Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1306

cielu, zawołała Ludwika obejmując rękami pana Mametyna, ale, nie możesz sobie wystawić ile ja dzisiaj na nerwach cierpię.
 — W istocie, wyrzekł doktór biorąc ją za rękę, masz nawet trochę gorączki, ale nie bój się, to przejdzie, to nic ważnego.
 — Czy przebaczasz mi?
 — I ty mi się pytasz! kiedyż wyjeżdżamy?
 — Zostaniemy tutaj. Chwila w któréj wyjechać chciałam, była chwilą mojéj waryacyi.
 — Tém lepiéj, bo ci się przyznam, że podróż mnie utrudza.
 — A nie mówiłeś mi nic o tém?
 — Bo cię tyle kocham, że nic mogę chcieć czego innego, tylko togo czego ty żądasz; spełniłbym z ochotą każde twoje życzenie, choćby mnie to zabić miało.
 Ludwika nic nie odpowiedziała, ale pocałowała rękę starca mówiąc:
 — Mój Boże, jak się też to wszystko skończy?

---