Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1312

 — Od kiedy się obudziłeś?
 — Od początku, a pan biedny panie Van-Dick, dawno nie spisz?
 — Ja także od początku.
 — Była w tém: „ja także“ boleść tak komiczna, że Tristan nie mógł się wstrzymać od śmiechu.
 — Jak ci się zdaje, czy to tak długo trwać będzie? zapytał pan Van-Dick.
 — Obawiam się że długo pewnie.
 — A to będzie wesoło!
 — Panie Van-Dick!
 — Hę?
 — Przychodzi mi myśl jedna!
 — Oh! powiedz ją, to właśnie chwila żeby myśli przychodziły!
 — Żebyśmy też poszli spać do hotelu?
 — Już jest północ, a zresztą, ja na biedę, znany tu jestem za wiele.
 — To prawda! — Czy nie masz nad tę lopszéj myśli?
 — Oh nie mam.
 — A no! widzę że jesteś szacownym człowiekiem w nieszczęściu.
 Pani Van-Dick domyśliwszy się, że pewnie do téj chwili, już jéj antagoniści plac opuścili,