Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1340

uwierzy mi spodziewam się, bo wiara należy mi się od niego i to jeszcze jak mała tylko należność: Cóż myślisz?
 — Oh! prawda i wielka prawda!
 — Dla czegóż u djabła porzucasz mnie?
 — Bo koniecznie tego potrzeba.
 — Prawda że potrzeba, a teraz bardziéj niż kiedykolwiek. Bądź więc szczęśliwy mój najdroższy Tristanie, tyle ci dobrego życzę, ileś tego wart i godzien.
 Dwaj przyjaciele serdecznie się uściskali.
 — Pozwolisz pan, że tu do wieczora tylko zostaną jeszcze moje paki? zapytał Tristan.
 — Nie tylko do wieczora, ale na tak długo jak ci będzie dogodnie.
 — Muszę pujść obejrzeć ten dom, odezwał się Tristan, idąc ku drzwiom.
 — A tak, tak, odprowadzając go odezwał się pan Van-Dick.
 — A ztamtąd pójdę do pana Mametyna.
 — I zaraz mi donieś jak się to wszystko ułoży.
 W téj chwili pan Van-Dick otworzył drzwi wychodzące na ulicę.
 — Raz jeszcze dzięki ci panie za wszystko składam.