Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1346

a przynajmniéj waryatem, stojąc więc za Tristanem czekał niespokojnie końca przygody.
 Tristan postrzegł się i spojrzał na służącego, nie wiedząc czy go ma zapytać.
 — Piękny ptak, wymówił służący pokazując papugę, nie prawdaż panie?
 — O! tak jest. Do kogo należy ta papuga?
 — Do pana i do pani.
 — Czy dawno tu jesteś.
 — Nie, nie dawno panie.
 — Jak przystałeś do tego domu, czy w nim już zastałeś tego ptaka?
 — Tak jest panie, już go zastałem!
 — Czy pani Mametyn stara także?
 — Wcale nie, to pan jéj nie zna?
 — Nie, znam tylko samego pana.
 — Oh! pani Mametyn zupełnie młoda.
 — Tak, tak, przypominam sobie, odrzekł Tristan ochłonąwszy z pierwszego pomieszania, chcący wszystkiego dowiedzieć się od służącego, a udając, że nie wielką wagę przywiązuje do tego co mu służący powiada i powiedzieć jeszcze może tak, przypominam sobie, zdaje mi się brunetka?
 — Nie panie, i owszem blondynka
 — Blondynka? czy może być?