Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1366

nuję, lecz ta przyjść musi z porządku natury; czekajmy jéj, prosząc Boga aby jak najpóżniéj przyjść mogła.
 — Cóż ja odtąd aż do owego czasu pocznę?
 — Co chcesz. Dawniéj miałeś chęć do podróżowania, więc podróżuj.
 — Żartujesz Ludwiko, teraz właśnie nie chwila po temu.
 — No! to zostań przy nas, jeżeli to wolisz; przyjmij w osobie pana Mametyna ojca, który cię ukocha, a we mnie uważaj pełną poświęcenia przyjaciółkę, resztę zdaj na Boga. Wszakżesz tyś tego chciał co nastąpiło, nieprawdaż?
 — Prawda, odpowiedział Tristan spuściwszy głowę, a przebaczysz że mi to wszystko?
 — Przebaczę, odrzekła Ludwika, nawet może kochać cię będę.
 W téj chwili, dzwonek od ogrodu dał się słyszeć, Ludwika pokazała ręką Tristanowi aby usiadł i sama tak jak na początku tej rozmowy usiadła także.
 W parę minut potém, wszedł służący oznajmując:
 — Panie! pan Mametyn wrócił.
 — Poproś pana żeby tu przyszedł do salonu;