Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/138

karze. Tylem się nawyśmiewała z innych kobiet mających fałszywe zęby! Oh będę śmieszną! ah! nigdy się nie pocieszę!
 — „Owszem, pocieszysz się odpowiedziałem jéj, lecz nie ma czasu do stracenia.
 — „A gdyby się mój dentysta wygadał? a gdyby leż kto z moich znajomych wszedł do niego w czasie operacyi?
 — „Zrób tak lepiéj; pójdź do mego, ten cię nie zna.
 — „Masz słuszność, tak najlepiéj będzie, odpowiedziała.
 „Dałem jéj jego adres.
 — „I ty mnie zawsze kochasz? zapytała z anielskim uśmiechem.
 „Oh! tym razem nie mogłem wstrzymać: przysunąłem się do niéj i ustami niemi dotknąłem się tych dwóch rzędów pereł z których jedne, fatalność wyłamała.
 — „Henryku! Henryku! wyjąknęła, więc wgłębi okrutnéj boleści może się ukrywać jeszcze radość?
 — „Byłem zachwycony szczęściem; chciałem ją w rękach moich zatrzymać jeszcze, chciałem docisnąć węzeł łączący ją ze mną, lecz lekko wydobyła się z rąk moich.