Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1382

 Tristan odgadł uczucia biednego chłopca, i sam nie mogąc pokonać przyjaznego ku Willemowi popędu, rzucił się w otwarte ramiona przyjaciela.
 Zbyteczną byłoby rzeczą powtórzyć, że Tristan ledwie nie został uduszonym serdecznemi uściskami przyjaciela, który po takiem wysileniu upadł na krzesło.
 — A no! więc nie dla zamordowania mnie przychodzisz tutaj? odezwał się Tristan.
 — O! mój drogi przyjacielu! wyciągając do Tristana rękę, odezwał się Willem, czyż przebaczyłeś mi?
 — Nie miałem nigdy urazy do ciebie.
 — Czy może być? czyż ty prawdę mówisz?
 — Przysięgam ci, że najszczerszą prawdę mówię.
 — Ileż czuje boleści, że byłem względem ciebie tyle niesprawiedliwym!
 — Powiedz lepiéj że byłeś bardzo rozkochanym, biedny przyjacielu; już więc nie jesteś nim kiedy przychodzisz uściskać mnie po przyjacielsku?
 — Wiem już wszystko.
 — Któż ci to opowiedział?
 — Sam pan Van-Dick.