Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1389

nę opłaty, a Willem zapłaciwszy połowę, dopiero był zadowolony i uspokoił się.
 — Teraz, muszę pójść rzeczy moje pozbierać i sprowadzić.
 — Czy mówiłeś już potém z panią Van-Dick?
 — Nie jeszcze; zrobiłbyś mi największą przyjemność gdybyś razem ze mną pójść tam raczył, ochroniłbyś mnie od tłomaczenia się, a bez ciebie nie miałbym odwagi jéj odmówić.
 — Jestem na twoje usługi w każdéj chwili gotowy.
 Willem przysunął się do zwierciadła, a widząc że jeszcze ma oczy od płaczu czerwone, odezwał się do Tristana:
 — Ledwie będę śmiał wyjść na świat w takim stanie. Nie jestem zdolny ocenić twojéj niepojętéj dobroci, że chcesz żyć wspólnie z takim jak ja głupcem.
 Dwaj przyjaciele, trzymając się pod ręce, wyszli, jeden przez drugiego pocieszony.
 Przybyli do pana Van-Dicka, który ich z otwartemi przyjął rękoma. Willem czém prędzéj udał się do swego pokoju.
 Pan Van-Dick pozostał z Tristanem.
 — A no! chwała Bogu, zawołał kupiec, widzę żeście się pogodzili.