Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1391

 — Kazała mi powiedzie żebym zeszedł do niéj.
 — I zejdziesz?
 — Sam nie wiem.
 — Otóż już się chwiejesz.
 — Nie, nie zejdę.
 — Czy już upakowałeś swoje rzeczy?
 — Miałem je tylko zamknąć: wrócę natychmiast. I Willem pobiegł dla pożegnania się z panem Van-Dick.
 — Z tobą tylko jednym byłem rzeczywiście szczęśliwym, odezwał się do Willema kupiec: truchleję na tę myśl że twój następca, nie tyle co ty wartości mieć będzie.
 Willem głęboko westchnął.
 — Bądź zdrów panie Van-Dick! bądź zdrów! nagle wymówił Willem, bo czuł że wzruszenie ogarniało go coraz mocniejsze.
 Willem i Tristan wyciągnęli oba ręce do pana Van-Dicka, ten je serdecznie uścisnął, poczém oddalili się wspólnie.
 — Mój drogi Willemie, odezwał się Tristan, teraz kiedy naszém przeznaczeniem żyć razem, powinienem ci wyznać rzecz jedną.
 — Cóż takiego?
 — O zmianie jaka zaszła w życiu mojém.
 — Doprawdy? a czy jaka szczęśliwa zmiana?