Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1392

 — Dosyć szczęśliwa.
 — Opowiedz że mi to wszystko.
 — Mogęż zaufać twemu milczeniu?
 — Wątpisz otom? ty!
 — Ale, bo to wielka tajemnica.
 — Czy wołałbyś nie mówić o niéj?
 — Nie; prędzéj czy późniéj, musiałbyś postrzedz niektóre rzeczy, i wolę żebyś dowiedział się odemnie niżeli przypadkiem. Jak do domu wrócimy, opowiem ci wszystko.
 W chwili, gdy oba mieli już przejść próg domu, służący pana Mametyna dotknął się ramienia Tristana.
 — Panie! nie raczyłbyś pan w téj chwili pójść do nas? zapytał się pomięszany.
 — Cóż takiego stać się mogło? zapytał troskliwie Tristan.
 — Pani prosi pana abyś natychmiast przyszedł.
 — Dla czego? cóż tak pilnego?
 — Pan Mametyn, raptownie zasłabł; pani mnie zaraz do pana posłała i aż mnie rozpacz wzięła, żem pana w domu nie zastał.
 — Idę, idę. Pomacał się po kieszeniach że ma instrumenta, i dodał: lećmy mój przyjacielu! a ty Willemie zaczekaj na mnie.