Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1395

zmieszaną, że nie zdołałaby była znosić dłużéj widoku omdlenia pańskiego.
 — Lube dziecię! wymówił doktór.
 — Teraz mogę już posłać do pani żeby przyszła tutaj?
 — Chciéj jéj sam to oświadczyć; mam nawet potrzebę z nią pomówienia.
 — Obawiam się, abyś się pan nie utrudzał bardzo.
 — Nie bój się, będę uważnym, lecz koniecznie potrzebuję z nią mówić. Tristan wszedł do pokoju Ludwiki i znalazł ją modlącą się na kolanach.
 — No! i cóż? zawołała ujrzawszy Tristana.
 — A no! odpowiedział, nic się złego nie stanie.
 — Ach! dzięki ci Boże! wysłuchałeś mnie!
 — Prawdziwy z ciebie anioł, odrzekł Tristan wyciągając do niéj rękę.
 — Przebaczysz mi moje modły, nieprawdaż? odezwała się Ludwika; Bóg mi może przebaczy także jednę myśl przelotną, która mi przez głowę przeszła.
 — Pan Mametyn żąda cię widzieć, nie daj