Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1410

 Willem zarumienił się, widząc że go Tristan złapał na uczynku.
 — Przeszkadzam ci, odezwał się do niego Tristan.
 — Bynajmniéj, piszę sobie.
 — Pisz sobie mój przyjacielu, ja i tak wychodzę.
 — Proszę cię nie wychodź, zostań ze mną.
 Nadzwyczajnie chciało się Willemowi, aby go Tristan zapytał do kogo pisze, lecz Tristan to zgadłszy, właśnie go się nie pytał.
 — Jak ci się zdaje? do kogo ja piszę? spytał się nareszcie Willom.
 — Niewiem, niezgaduję.
 — Do Eufrozyny!
 I Willem ciężko westchnął.
 — Co ci też za dziwna myśl przyszła, do niéj pisać?
 — Odpowiadam na list, który przed chwilą od niéj odebrałem.
 — I cóż ci oznajmia w swoim liście?
 — Że podejrzenia moje są niesprawiedliwe, że wyjeżdża do Paryża, i że przed wyjazdem chce się ze mną widzieć.
 — A ty jéj odpowiadasz?
 — Że to niepodobieństwem.