Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1420

 — Tak jest.
 Willem głowę spuścił po takiém wyznaniu.
 W téj chwili, stara służąca weszła i zapytała:
 — Czy panowie każą przynieść obiad?
 — Ja nie będę jadł, odpowiedział jéj Tristan.
 — Ani ja, odrzekł Willom.
 Pozostali sami.
 — Powiedziałeś mi, że mnie potrzebowali będziesz, odezwał się Willem, domyślając się, że jego zatargi miłosne, musiały już Tristana znudzić.
 — Jeżeli nie masz co lepszego do czynienia.
 — Wiesz dobrze, że cały do ciebie należę.
 — A więc przyjacielu, ja potrzebuję pisać, ty także pewnie pisać będziesz. Każdy z nas niech pójdzie do swego pokoju, a jak nadejdzie czas że się złączyć będziemy musieli, ja cię uwiadomię.
 Tristan poszedłszy do swego pokoju, napisał ogromnéj wielkości i długości list pod adresem: Wielmożnemu Panu Mametynowi.  A że tymczasem zmierzchło się, usiadł przy oknie i czekał wczorajszego gościa.
 W kilka chwil, ujrzał cień na murze zbliżający się do domu doktora.
 Tristan porwał za kapelusz, uchylił drzwi do