Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1421

 Willema, wymawiając te słowa: „Czekaj na tonie,“ i wybiegł.
 W chwili, kiedy przechodził poprzek ulicę, nieznajomy doszedł do domu Ludwiki.
 Tristan zastąpił mu odedrzwi.
 — Gdzie pan idziesz? zapytał się Tristan.
 — Gdzie idę? tam gdzie chcę, odpowiedział jegomość w płaszczu.
 Tristan zadrżał, usłyszawszy glos który zdawało mu się, że nie był dla niego obcy.
 — Nie przejdziesz pan, odezwał się Tristan, przybliżając się dla rozeznania rysów twarzy nieznajomego.
 — Zobaczymy! zawołał nieznajomy zrzucając płaszcz po za siebie.
 W téj chwili, księżyc wychylił się z po za chmury i światłem okrył obydwóch młodych ludzi
 — Tristan! krzyknął nieznajomy
 — Henryk dc Sante-Ile! zawołał osłupiały Tristan.
 — Jakto? to ty jesteś?
 — Ja sam!
 — Nie gniewasz się już na mnie?
 — Za co się mam gniewać?
 — Za Henrykę i pchnięcie szpadą.