Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/143

 — „Nigdy. Tylko staraj się pan; żeby jak najmniéj cierpiała, i nie powiadaj jéj że ja tu jestem.
 — „Nie mówmy już o tém.
 „I dentysta powrócił do pokoju, wzruszając ramionami.
 — „W chwilę potém usłyszałem krzyk boleści; to mi napędziło kroplisty pot na czoło.
 — „Biedny aniele, szepnąłem sobie.
 „Dentysta ukazał się znowu.
 — „Czyś pan golowy? zapyta:
 „Otworzyłem usta.
 — „Dotknął zęba instrumentem, potém zatrzymując się rzekł:
 — „Doprawdy że czuje potrzebę abyś mi pan raz jeszcze powtórzył, ze wymagasz tego.
 — „Tak jest okrutny kacie, wymagam tego! czyś zadowolony?
 „Po takim zapewnieniu wziął się do dzieła.
 „W jednéj sekundzie ząb został wyrwany, ale w téj sekundzie ból był tém straszniejszy, że mi był nieznany, — pierwszy raz wyrywano mi ząb.
 „Lecz dla Karoliny, czyż mogłem za wiele