Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1445

wadziła go do ogrodu i pokazała mu zdechłą papugę, położoną na ławce.
 — Biedny ptaku! wymówił Tristan, i łzy mu się zakręciły. Zbliżył się potém do papugi, wziął ją w ręce i z roszczuleniem, pocałował jeszcze cieple ciało ptaka.
 — Z czego zdechła papuga? zapytał się Tristan patrząc na Ludwikę.
 — Nie wiem, znalazłam ją rozciągniętą dzisiaj rano na pokładzie w klatce.
 — To dziwna! wczoraj nie była słabą, owszem nawet weseliła się. I Tristan otworzył martwe oko ptaka.
 To dziwne prawdziwie! wymówił Tristan, potém oku możnaby sądzić, że papuga otrutą była.
 — Otrutą? zapytała Ludwika a przez kogóż?
 — Właśnie, sam sobie to zapytanie robię, gdziesz jéj klatka?
 — W sali jadalnéj.
 Tristan poszedł na miejsce przez Ludwikę wskazane i zajrzał w korytko z ziarnem i w słoik z wodą.
 Umoczył palec w wodzie i dotknął go do ust swoich.
 — Ta woda jest zatruta, odezwał się.