Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1450

 — Ja przyszedłem po ciebie.
 — Jak to? natychmiast?
 — Tak jest.
 — Pozwól tylko że się cokolwiek ubiorę zaraz ci służę,
 Tristan udał się do swego pokoju, zostawiwszy Willema z Ludwiką.
 — Czy pani nie gniewasz się na mnie, za spóźnienie waszéj podróży?
 — Bynajmniéj, znam przyjaźń męża mego dla pana i podzielam uczucia jego i zajęcie się, tak ważnym wypadkiem w losie jego.
 — Przyjmij pani tysiączne dzięki za życzliwość swoją: gdzie pani jedzie?
 — Do Wioch. Jest to dogodzenie fantazyi mojéj, bardzo bowiem zażądałam odwiedzić razem z mężem te miejsca, które każde z nas osobno przebiegało, i razem podzielać wrażenia tak odmiennie pierwéj pojęte.
 — Jestem gotów, odezwał się Tristan, wychodząc cały ubany, czy daleką mamy drogę?
 — Na włoską operę.
 — A! to przyszła twoja rodzina tam będzie?
 — Tak jest.
 — Czy co nowego przedstawiają?
 — Właśnie nie tylko nową sztukę, ale nawet nowa śpiewaczka ma pierwszy raz wystąpić.