Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1455

 — Ale czy ona obchodzi cię jeszcze?
 — Jak to pani rozumiesz?
 — To jest; czy cię jej szczęście obchodzi? chciałam powiedzieć.
 — Tak.
 — Więc powiem ci że cudownie śpiewała w pierwszym akcie, i za każdym hucznym oklaskiem publiczności, patrzyła się na tego młodego pana, siedzącego w trzecim krześle od orkierstry. A jak pan wrócisz do Paryża odwiedź mnie.
 — Czy zawsze na ulicy Lille?
 — Zawsze na tém samém miejscu.
 Tristan skłoniwszy się Henryce i jéj towarzyszcze, wyszedł.
 — Co to za pan? zapytała kobieta znajdująca się włoży pani de Lindsaj, po odejściu Tristana, nie znam go wcale.
 — Oto cała długa historya do opowiadania, później ją usłyszysz: W téj saméj chwili dała bardzo nieznaczny znak, aby przyszedł, temu jegomości, na którego przez lornetkę przed chwilą patrzyła.
 Młody człowiek usłuchał znaku, i natychmiast wszedłszy do loży Henryki zapytał:
 — Widziałem tu jakiegoś pana przed chwilą?
 — Tak jest.
 — Cóż to za jeden?
 — Jest to pan, którego znam bardzo mało i od którego najciężéj mi się opędzić, skoro go tylko gdziekolwiek spotkam, odrzekła z najobojętniejszą miną Henryka.