Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/147

sprzeczali, właśnie wsiadała do pojazdu, a blond włosy w pierścieniach z pod kapelusza wychodzące, były w istocie najpiękniejszemi blond włosami w święcie.
 — „Nieszczęśliwy! wyjąknęłem, to nie Karolina.
 I upadłem na fotel, zgnębiony, uciśniony; przyznają się nawet do mojéj słabości, zacząłem gorącemi łzami płakać.
 Znów zadzwoniono.
 Dentysta wyszedł do swego gabinetu i w chwilą potém powrócił.
 — „Tym razem to najpewniéj ona, rzekł do mnie.
 — „Nic, nie odpowiedziałem, tylko rozpaczliwie kiwnąłem głową.
 — „To ona, miałeś pan słuszność, brakuje jéj lewego zęba na przodzie.
 — „Ah Boże!
 — „Zresztą, jeżeli pan masz wątpliwość, spojrzyj przez dziurkę od klucza.
 Zawlekłem się do drzwi i spojrzałem przez dziurkę.
 W istocie była to już Karolina, ze swemj pięknemi i czerwonemi od płaczu oczyma; pobladła, mniéj z wycierpianéj już boleści, jak